دوریس لسینگ ( برنده نوبل ادبیات ۲۰۰۷)
دوریس در ۲۲ اکتبر ۱۹۱۹ در ایران ( کرمانشاه ) از پدر و مادری انگلیسی به دنیا آمد. پدرش آلفرد تیلور که از سربازان انگلیسی در جنگ جهانی اول بود، در بانک شاهنشاهی ایران ( قبل از انقلاب اسلامی ایران ) مشغول به کار بود و مادرش امیلی ماد تیلور در کرمانشاه پرستار بود. این خانواده در ۱۹۲۵ به زیمبابوه که در آن هنگام مستعمره انگلستان بود مهاجرت کردند و پدر دوریس در زیمبابوه ۴ کیلومتر مربع زمین خرید تا به کاشت ذرت مشغول شود. ولی این زمین حاصل خیز نشد و سودای ثروتمند شدن را در او از بین برد. اگرچه خانواده دوریس کاتولیک نبودند ولی او به یک مدرسه کاتولیک رفت و تا ۱۳ سالگی درس خواند و پس از آن درس خواندن را به صورت شخصی و بدون حضور در مدرسه ادامه داد . در سن ۱۵ سالگی دوریس خانه را ترک کرد و به عنوان پرستار کودک زندگی مستقل خود را شروع کرد. در همین دوران کارفرمایش متون سیاسی و اجتماعی را در اختیار او قرار میداد تا مطالعه کند و تقریبا از همان دوران نوشتن را هم شروع کرد. در سال ۱۹۳۷ به سالزبری شهری در جنوب انگلستان نقل مکان کرد و به عنوان یک اپراتور تلفن مشغول کار شد و پس از مدت کوتاهی با نخستین همسرش فرانک ویزدم ازدواج کرد و تا سال ۱۹۴۳ با او زندگی کرد و صاحب ۲ فرزند شد.
پس از طلاق لسینگ عضو باشگاه کتاب چپ، یک باشگاه کتاب سوسیالیستی شد و در این‌جا بود که با همسر دومش، گوتفرید لسینگ (Gottfried Lessing) آشنا شد. آن‌ها خیلی زود با یکدیگر ازدواج کردند و پیش از این که این ازدواج نیز در سال ۱۹۴۹ به طلاق منجر شود صاحب یک فرزند شدند. گوتفرید لسینگ بعدها سفیر آلمان شرقی دراوگاندا شد و سرانجام به طور تصادفی در جریان شورش علیه عیدی امین کشته شد. در سال ۱۹۴۹ لسینگ به همراه کوچک‌ترین پسرش به لندن رفت و در همین هنگام نخستین رمانش با عنوانعلف‌ها آواز می‌خوانند منتشر شد. اثری که باعث شهرت لسینگ شد و مهم‌ترین اثرش می‌باشد، دفترچه طلایی بود که در سال ۱۹۶۲ نوشته شد (این کتاب تاکنون به فارسی ترجمه نشده است). در سال ۱۹۸۴ او سعی کرد که دو رمان را با نام مستعار جین سامرز (Jane Somers) به چاپ برساند و به این وسیله دشواری‌هایی که برای چاپ کتاب در برابر نویسندگان تازه‌کار قرار دارد نشان دهد. ناشر لسینگ در بریتانیا این آثار را رد کرد ولی انتشارات ناپف (Knopf) در ایالات متحده آن‌ها را پذیرفت. لسینگ در حومه لندن در هامپستد زندگی می‌کرد.
او پیرترین شخص دریافت کننده نوبل ادبیات ( پیرترین در زمان گرفتن جایزه ) است (در سال ۲۰۰۷).
ادبیات داستانی لسینگ به طور کلی به سه دوره تقسیم می‌شود: تم کمونیستی (۱۹۴۴-۱۹۵۶) به زمانی مربوط می‌شود که او به شکل رادیکال در باره مباحث اجتماعی می‌نوشت ولی پس از سرکوب قیام مردم مجارستان به‌وسیله ارتش سرخ در سال ۱۹۵۶ ضدکمونیست شد. (او در سال ۱۹۸۵؛ با نوشتن تروریست خوب بازگشتی به این دوره ادبی خود داشت)؛ تم روانشناسانه(۱۹۵۶-۱۹۶۹) و پس از آن تم صوفیانه که در زمینه‌ای علمی-تخیلی نوشته شد. شکسته (نامی برگرفته از خط فارسی) نخستین کتاب از سری کتابهای علمی-تخیلی و صوفی گرایانه وی به نامسهیل است. با وجود کودکی دشوار و غم‌انگیز، آثار لسینگ درباره آفریقای زیر سلطه بریتانیا، آکنده از شفقت برای زندگی سترون استعمارگران و بدبختی‌های ساکنان بومی است.